Algemeen nieuws

BSC Unisson JO19-1 begint seizoen met nederlaag in derby (1-3)

,

Op zaterdag 25 september stond de eerste competitiewedstrijd gepland voor BSC Unisson JO19-1. Op Sportpark De Zweede kwam TVO/Hoeve Vooruit JO19-1 op bezoek. Bij BSC Unisson was iedereen aanwezig, maar konden Ilya Stemerdink en Lex de Koning nog niet meespelen vanwege blessures. Ilya was wel fit genoeg om als assistent-scheidsrechter te fungeren.

Opstelling BSC Unisson JO19-1:

1.Niels van der Steeg, 2.Max Bayer, 3.Chris Voerman, 4.Guus van Aalst(C), 5.Sem Weterholt, 6.Stan Weterholt, 8.Niels Barels, 7.Mees Oude Egberink, 10.Dion Morsink, 11.Bart Scholten en 9.Dirk Wolf

Wissels: 12.Steven Luttikhedde, 14.Alexander Zivak en 15.Stijn Bloemendaal (JO17-1)

De warming-up was ontzettend slap en zo begonnen de jongens van Arjan Wissink en Joep Timmers ook aan de wedstrijd. In de eerste tien minuten werd er drie keer onnodig balverlies geleden in de opbouw en was de omschakeling veel te langzaam. De eerste twee keer leidde dit niet tot grote kansen, maar bij de derde keer kon de spits aanleggen vanaf 20 meter. Zijn schot belandde in de bovenhoek en zorgde voor de 0-1. Vanaf dat moment was BSC Unisson wakker en ging het op zoek naar de aansluitingstreffer. De thuisploeg had veel meer balbezit en combineerde er lustig op los. Dit leidde niet gelijk tot grote kansen, maar het veldspel zag er wel verzorgd uit. Stan Weterholt was het dichtste bij een Boekelose treffer. Na een goede actie van Dion Morsink kon Stan met zijn mindere linkerbeen van net buiten het strafschopgebied schieten. Zijn bal belandde jammer genoeg op de bovenkant van de lat. De grootste kans was tien minuten voor rust. Dirk Wolf jaagt zijn directe tegenstander op en snoept hem de bal af. Dirk kan richting het doel van de tegenstander, maar wordt achteruitgetrokken door zijn opponent. De andere centrale verdediger was nog wel in de buurt, maar een gele kaart was eigenlijk het minimale wat de verdediger van TVO had moeten krijgen. Scheidsrechter Robin Winters besloot echter te kaarten op zak te houden. Net voor rust weet TVO de marge te verdubbelen. De spits kan bij de tweede paal geheel vrijstaand binnenkoppen.

In de rust komen Stijn Bloemendaal en Steven Luttikhedde in de ploeg voor Stan Weterholt en Max Bayer. In de tweede helft blijft BSC Unisson de ploeg met het meeste balbezit en speelt het veelvuldig op de helft van de tegenstander. Na een actie over de linkerkant krijgt Bart Scholten ruimte om een voorzet te geven. Hij legt de bal bij de tweede paal op het hoofd van Dirk Wolf die de bal overkopt. In de tweede helft worden er steeds meer tikjes uitgedeeld. Bij TVO heeft dit voornamelijk te maken met de vermoeidheid en bij BSC Unisson door het feit dat de bal er niet in wil.  Het is TVO dat wel goed omgaat met de kansen, want uit een counter weten zij de 0-3 te maken. Het is Dirk Wolf die de eer nog weet te redden door een bal binnen te schieten (1-3). In de slotfase liepen de gemoederen nog wat hogerop door de vele overtredingen van (voornamelijk) TVO. Na 90 minuten floot Robin Winters voor de laatste keer en was de nederlaag een feit. BSC Unisson kan zich deze nederlaag zelf verwijten, want het begon veel te slap aan de wedstrijd en liep zodoende de hele wedstrijd achter de feiten aan.

Aankomende zaterdag moet BSC Unisson JO19-1 op bezoek bij Vogido JO19-2. In Enschede wordt er dan om 14:20 uur afgetrapt.

Arjan Wissink

BSC Unisson laat zich van de beste kant zien.

, , , ,

Afgelopen week hebben wij afscheid moeten nemen van Arno Wargerink.

Het was Arno’s grote wens om de uitvaartceremonie op de Zweede te houden.

Ondenkbaar natuurlijk om zo’n verzoek van iemand als Arno Wargerink te weigeren, tegelijkertijd een hele organisatie in heel korte tijd.

Maar dan blijkt weer hoe sterk onze club is en hoe krachtig de saamhorigheid. Uit alle hoeken van de vereniging kregen we te horen: kan ik wat doen? “als ik moet helpen moet je bellen, dan ben ik er”. Iemand begon op eigen initiatief met een bosmaaier de parkeerplaats netjes maken. Hetzelfde voor de plantenbakken op het terras: “ik regel dat, komt goed”.

Tenten werden gehuurd, last-minute koffievoorziening voor 400 personen geregeld, geluid en stoelen, fotografen en dronebeelden, teveel om op te noemen maar de schare aan hulptroepen uit onze vereniging (en van onze sponsoren!) was enorm en hartverwarmend.

Zo hebben we -samen met “Noabers en Kamereu”- voor Arno en familie een waardig afscheid kunnen realiseren.

Zijn eigen 5e elftal presteerde het om dezelfde avond alles weer op te ruimen en schoon te maken, zodat op zaterdag het gewone (sport) leven weer zijn gang kon gaan.

Op zo’n moment kun je alleen maar blij zijn hier onderdeel van uit te mogen maken.

Trots op onze vereniging!

In Memoriam Arno Wargerink

, , , ,

Een club kan niet zonder vrijwilligers en BSC Unisson kan al helemaal niet zonder Arno Wargerink.

Toch hebben we afgelopen week -met een respectvolle uitvaart ceremonie op de Zweede- afscheid moeten nemen van Arno.

Arno was een vrijwilliger van de buitencategorie.

Wat rond 2015 begon met een weddenschap: “voor het einde van het jaar hangen hier 25 nieuwe reclameborden rond het veld” groeide door Arno uit tot een soepel draaiende en zeer succesvolle sponsorcommissie. Wie de weddenschap won moge duidelijk zijn: Voor de kerst hingen er al meer dan 30 borden.

Toen was t hek van de dam. In rap tempo ontstonden er nieuwe sponsor-initiatieven zoals balsponsor, TV-reclame, een echt scorebord, de voetbalplaatjesactie. Dat en nog veel meer werd door Arno bedacht, opgezet en uitgevoerd. Want hij had ideeën, maar was ook niet te beroerd om zelf de handen uit de mouwen te steken. Nooit deed je vergeefs een beroep op Arno om bv kantinedienst te draaien en ook op “zijn eigen” sponsoravond was het voor Arno geen enkel probleem om de schaal met hapjes zelf even rond te laten gaan.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat bij het eerste officiële BSC Unisson sportgala Arno Wargerink -met glans- de verkiezing van clubman/clubvrouw van het jaar won.

Het mooie aan Arno was dat het hem absoluut niet om dat soort schouderklopjes was begonnen, maar dat hij er wel zichtbaar en oprecht van genoot.

Zijn ideeën bleven vervolgens komen: een omroeper bij wedstrijden van het eerste moest er komen en Arno regelde dat wel weer. Hij vroeg wat “sprekers” en zoals vrijwel altijd als Arno Wargerink iemand iets vroeg werd er ja gezegd.

Tegen Arno Wargerink zeg je gewoon geen nee.

Dat gold voor sponsoren, maar ook voor ons als mede vrijwilligers die hij op zijn eigen wijze kon enthousiasmeren. Als Arno mij op zijn bekende wijze vroeg: “Buj morgn nog druk?” wist ik al dat ik weer even aan de bak moest. En voor Arno deed je dat graag!

Hoe deed hij dat dan? Wat voor persoon was Arno Wargerink dat hij dit bij heel veel mensen teweeg kon brengen?

De teksten uit de vele rouwadvertenties geven daarin een heel mooi unaniem beeld:

Eigenschappen als Enthousiasme, toewijding, zijn mooie, eerlijke en royale karakter,

gedrevenheid, een actieve en immer positieve clubman, tomeloze inzet slaan de spijker op zijn kop.

De familie heeft Arno misschien wel op de beste manier getypeerd

Heel bijzonder, heel gewoon,

Gewoon een heel bijzonder persoon

En zo was Arno ook.

Heel gewoon: hij voelde zich nergens te groot voor, geen poespas, maar ook heel bijzonder

Arno had altijd aandacht en oog voor de ander. Arno was een man van binding en verbinding, iemand die WIN-WIN ook daadwerkelijk in de praktijk bracht.

Arno had de gun-factor.

Een grote wens van Arno was de realisatie van een tribune op de Zweede. Hij had al wel het nodige voorwerk gedaan en geregeld, maar de realisatie liet nog even op zich wachten. Toen Arno ziek werd kwam er vanuit de club de wens om die tribune snel te realiseren, zodat hij dat nog mee kon maken.

Dat hebben we in gang gezet, maar al snel werd duidelijk dat we dat niet gingen redden: zijn ziekte ging te snel.

Vervolgens kwam wederom uit de vereniging een breed gedragen wens (zeg maar gerust: eis).

Die tribune kan maar 1 naam krijgen: De Arno Wargerink tribune.

Mede door een fantastisch snelle actie van enkele leden heeft Arno dit nog wel kunnen zien, in schilderijvorm. Hij was erg ontroerd.     

Die acties tonen opnieuw aan hoe geliefd Arno was binnen alle geledingen van onze vereniging. Om dat te illustreren is zijn vertrek uit de kantine op donderdagavond een mooi voorbeeld.

Nog ene dan met de jas an.

Arno was donderdagavond graag in de kantine. Tuurlijk het was gezellig, maar Arno moest ook altijd nog mensen spreken om hulp te charteren voor allerlei sponsorklusjes (“den mok nog eem hebb’n” en “den mok ok nog eem an de jas trekkn”) Als hij zijn hulptroepen weer bij elkaar had was het tijd voor een pilsje aan de stamtafel, maar niet te lang want Arno wilde vroeg naar huis, want…vrijdag weer om kwart over 5 uit zijn mandje om te werken.

Als hij dan eindelijk besloten had om te vertrekken, deed hij soms wel 1,5 uur over de weg van de stamtafel naar de deur. Elke tafel -of het nou selectie was, zijn eigen 5e elftal of een jeugdteam- allemaal klampten ze hem aan: “Toe Arno kom nog even zitten”. Regelmatig klonk het dan: “ oké nog ene dan met de jas an”.

Dat moeten we vanaf nu dus allemaal missen.

Een club kan niet zonder vrijwilligers en BSC Unisson kan al helemaal niet zonder Arno Wargerink.

Toch zullen wij helaas zonder Arno Wargerink verder moeten.

We treuren om dat verlies, maar we zijn ook dankbaar voor wat hij allemaal voor onze club heeft betekent.

En we zijn heel blij dat we hem als persoon gekend hebben.

We gaan hem missen, maar niet vergeten.

Arno bedankt!