Jo17-1 beleeft een fantastisch weekend in Winterberg.

Na een leuk, mooi en leerzaam seizoen is het altijd leuk om het seizoen met een feestje, barbecue of iets anders af te sluiten. Wij besloten het dit keer eens anders te doen. Na wat rondzoeken op internet hebben we een huis geboekt in Winterberg, Duitsland. Het hele team was zeer enthousiast en met 15 spelers, incl. keeper Niels van de Jo15-1 die ons flink uit de brand heeft geholpen ten tijde van de langdurige blessure van Quint, golden retriever Moos en vier man begeleiding was het dan op vrijdag 10 juni zover.

Onderweg begon het al goed, onze gastspeler bleek iets onder z’n schoenen te hebben zitten wat voor een nogal akelige geur zorgde bij Richard in de auto. Maar na dat te hebben schoongemaakt konden zij de reis weer voortzetten. We kwamen aan met lekker weer, het huis werd door iedereen gelijk geïnspecteerd en een slaapkamer voor 4 of 5 personen was ook zo verdeeld.

Na het eten van broodjes met soep, knakworstjes, frikandellen en krokettten(en een heleboel chips) zijn we `s avonds het centrum van Winterberg in gegaan en hebben er gezellig op een terrasje gezeten. Daarna weer terug gereden want er stond om 23 uur een heuse pubquiz op het programma! Bij een pubquiz is het natuurlijk belangrijk dat de inwendige mens van alle behoeften goed is voorzien dus werden de tafels vol gezet met drinken, chips, worst, nootjes etc. Martijn, Seth en Bastian boden zich aan als team- captains maar voordat ze teams mochten uitzoeken moest er eerst een spelletje “geen ja/geen nee” worden gespeeld. Deze werd door Bastian gewonnen dus hij mocht als eerste twee medespelers uitkiezen. Nadat alle teams gevormd waren konden we dan ook starten met de quiz. Ook in dit spel was duidelijk hoe fanatiek iedereen was om de winst binnen te harken. Ondanks dat de quizmaster was vergeten te zeggen geen telefoons te gebruiken werden deze dan ook helemaal niet aangeraakt. De stemming steeds vrolijker en uitgelaten na vragen te hebben beantwoord zoals:

  • Hoeveel tijd besteed een man aan het kijken naar vrouwen?
  • Of hoe zwaar wegen de grootste borsten ter wereld?

Natuurlijk waren er ook algemene vragen en het viel ons op dat ook die veelal goed werden beantwoord. Na een spannende finale kon er dan ook maar 1 team de winnaar zijn, en dat was het team van Richard, Samuel, Martijn, Marijn, Lars J en Luiza.

Uitgeput en voldaan ging iedereen dan ook rond 2 uur naar bed. Dachten we…. Deze gasten waren nog niet uitgefeest. Het bleef tot 4 uur een drukke bedoening in de villa maar vervelend werd het nooit. Topgasten!

’s Morgens hebben Richard en Geri gezorgd voor verse Duitse broodjes en Eric en gastleider Ewout zorgden voor gekookte eitjes. Gebakken eieren lukte niet zonder boter… We hadden vooraf een corveeschema gemaakt voor het ontbijt, avondeten en voor het slapen gaan. Dat werkte (bijna) prima haha. Sommigen moesten wel wat aangespoord worden maar het bleef redelijk netjes in huis.

Op het programma stond een bezoekje aan de Erbniskappe in Winterberg voor een middagje klimbos. Een aantal gaven aan hoogtevrees te hebben wanneer ze al op een krant staan, maar iedereen ging toch met volle overgave mee. Nadat de veiligheidsuitrusting werd omgedaan kregen we uitleg van een Nederlandse instructrice die bij elke uitleg die ze gaf steevast werd getrakteerd op een daverend applaus… heb haar later maar een ijsje gegeven zodat ze weer een beetje bij kon komen van onze gekkigheid.

Na de instructies werd de groep in tweeën gesplitst. Het parcours bestond uit vijf verschillende levels. Het moet gezegd; nadat ik boven mij in de bomen en op de kabels mensen hoorden zuchten: “Waarom doe ik dit in Godsnaam?” of “Ik ben ook gek dat ik dit doe” werd men steeds enthousiaster en hebben de meesten het moeilijkste level afgerond. Sommigen zelfs twee keer. Voor Luiza leek het wel a walk in the parc… Als of ze nooit anders gedaan heeft vloog ze als een eekhoorn het parcours over.

 

 

 

 

Na zo’n drie uur te hebben geklommen, gehangen en ruzie te hebben gemaakt met een karretje op kabels (Quint) was het tijd voor een ijsje en weer door naar het volgende onderdeel: Rodelen!

Eèn voor èèn mochten we plaats nemen op zo’n slede, behalve natuurlijk de Siamese tweeling Bastian en Lars die gingen samen op eentje. Trainer Geri zag de bui al hangen en paste ervoor op om met een noodgang de berg af te gaan en als een ware zondagsrijder ging hij, genietend van het mooie uitzicht, naar beneden…totdat Eric met een noodgang op hem afkwam en tierde dat ie veel te zacht ging. Bij aankomst bleek dat de meesten een snelheid van tussen de 25 en 29km p/u hadden gehaald, Geri nog geen 15…. Het was een mooie erlebnis en moe en hongerig keerden we terug naar ons huis waar voor hongerige wolven pasta met gehaktsaus werd klaar gemaakt. Niet normaal wat die gasten kunnen eten, elke keer ging alles op! Na het eten ging de hele groep toch nog met de bal naar een voetbalveldje waar tot ongeveer 20.30u lekker werd gebald. Eric, Richard en Geri hebben een soort van tribune opgebouwd om samen met z’n allen Ned-Pol te kijken, oftewel wij tegen Luiza… de wedstrijd liep voor ons helaas niet zoals verwacht en na de 0-1 en 0-2 werden wij steeds stiller maar was er eentje die steeds euforischer werd… En dan ook nog in de extra tijd een penalty missen…

Gelukkig werd onze sfeer er niet minder op. Het team zocht elkaar weer op, zonder groepjesvorming en er werd gekaart en vooral veel gezongen. Ik wist niet dar er zoveel liedjes zijn waar nog extra teksten aan kunnen worden toegevoegd… zal de teksten hier maar niet herhalen…

 

Het was enorm gezellig, de begeleiding zat gezellig een potje te pesten waarbij m.n. Ewout hier enorm in bedreven was en Richard toch aardig op stang wist te jagen. De spelers zaten op een gegeven moment met z’n allen achter elkaar op de grond te roeien op het liedje : We hebben een boot, boot, hij ligt in de Amstel…

Om een uur of half twee was het erg rustig en de begeleiding dacht lekker te kunnen gaan slapen. Te rustig…. Rond half drie ging bij de trainer de kamerdeur open en stonden daar twee durfals in z’n slaapkamer met twee confetti kanonnen. Na twee flinke knallen zat de trainer helemaal onder de confetti, zich eerst niet goed beseffende wat er nu was gebeurd. Het bleek dat de rest van het team op de gang stond, incl. Ewout, die het zaakje mooi stond op te ruien. Bedankt Ewout! Natuurlijk, toen eenmaal het besef kwam wat er was gebeurd kon de trainer er wel de humor van inzien.
Maar wraak zou er komen! Een paar uur later, zo rond acht uur, werd een van de daders gewekt met een halve liter water vol in zijn gezicht. Was het lekker Bastian? Vervolgens heeft de trainer nog een aantal personen met matras en al van bed getrokken en is met een bluetoothspeaker alle kamers afgegaan met het liedje: “Wakker worden, wakker worden”van Jochem Meijer. Ken je het niet, zoek het maar eens op! Kortom, om half negen `s ochtends was iedereen uit bed… Na het ontbijt, nu wel met gebakken eieren en spek, zijn we in de auto gestapt op weg naar Winterberg. We hadden van 11.00 tot 13.00 uur een speedsoccer-veld afgehuurd. Ondanks de korte nachten werd ook hier gestreden om elke bal en elke centimeter.
Helaas moest Richard er in de laatste minuten vanaf met een blessure. Achteraf bleek dat hij door een duel met Tjeerd een gescheurde enkelband heeft opgelopen. Toen dit door de trainer later bij de selectietrainingen bekend werd gemaakt werd er door de groep ook weer daverend geapplaudisseerd…

Mafketels haha…

Nadat we terugkwamen in het huis hebben we al het eten en drinken wat we nog over hadden op een grote tafel neergezet om op te eten zodat we zo weinig mogelijk meer hoefden terug te nemen. Met name de frikandellen vonden gretig aftrek. Er waren spelers die wel 7 frikandellen wisten te verorberen. Zo kwam bijna alles op! Aan alle leuke dingen komt helaas een eind en na het netjes achterlaten van het huis, het vastzetten van een verwarming, wat op mysterieuze wijze was losgeraakt, gingen we weer huiswaarts. Op de terugweg ons top-weekend afgesloten met een bezoek aan de McDonalds.
Volgend jaar weer? Ik denk van wel….
Geri Hulstijn.
Trainer Jo17-1